Theodor Fontane, ok 1860 r.

Theodor Fontane urodził się w Neuruppin w Niemczech 30 grudnia 1819 roku. Jego ojciec był farmaceutą i posiadał w tym mieście aptekę „Löwen-Apotheke” [pol. „Apteka pod lwami“]. Oboje rodzice pochodzili z rodzin hugenockich.
Po ukończeniu gimnazjum w Neuruppin Theodor rozpoczął w 1836 r. naukę zawodu farmaceuty w berlińskiej aptece „Zum weißen Schwan” [pol. „Pod białym łabędziem“]. Wcześnie odkrył w sobie zamiłowanie do pisania i już w roku 1839 opublikował swoją pierwszą nowelę pt. „Geschwisterliebe” [brak przekładu polskiego]. Już ona zdradza jeden z centralnych tematów poruszanych przez pisarza – miłość i małżeństwo w polu napięć społecznych oczekiwań. Od roku 1849 Fontane poświęcił się wyłącznie pisaniu.
Fontane związał się z kręgami literackimi, takimi jak słynny berlińska grupa „Tunel nad Sprewą“ [niem. „Tunnel über der Spree”]. Wspierał również niemiecką rewolucję i bojowników o wolność w latach 1848/49. Oprócz tekstów politycznych pisał również artykuły do prasy i dzienniki z podróży. Do jego najbardziej znanych dzieł należą „Wędrówki po Marchii Brandenburskiej” [niem. „Wanderungen durch die Mark Brandenburg”].
Fontane osiągnął międzynarodową sławę dzięki swoim powieściom społecznym, które zaliczane są do nurtu tzw. „realizmu poetyckiego”. Wyraża w nich krytykę Cesarstwa Niemieckiego z panującymi w nim tradycyjnymi konwencjami. Do najważniejszych dzieł Fontane należą powieści „Frau Jenny Treibel” (1893) i „Effi Briest” (1896) oraz wielkie późne dzieło „Der Stechlin” (1899). Duże znaczenie literackie mają również jego ballady takie jak „John Maynard” (1886) i „Die Brück' am Tay” (1880) - w większości bez przekładu polskiego.
Fontane zmarł w roku 1898 w Berlinie.