Tereny podmokłe to niezwykle ważne miejsca w przyrodzie, których jest niestety coraz mniej. Gromadzą wodę zapobiegając powodziom i są siedliskiem bardzo wielu gatunków roślin i zwierząt. Szacuje się, że 40% wszystkich gatunków na Ziemi występuje na różnorodnych mokradłach. Wiele z dziko występujących roślin, m. in. trzcinę, wierzbę, miętę, czy chmiel oraz zwierząt np. ryby, ludzie wykorzystywali od lat dla swoich potrzeb. Do początku XIX wieku tu gdzie jesteś rozciągały się trudne do przebycia, porośnięte lasami łęgowymi i szuwarami bagna i rozlewiska Warty i Odry, otaczające Twierdzę Kostrzyn. Po zbudowaniu wałów wzdłuż Odry i Warty oraz drogi na wale ze Słońska do Kostrzyna (w 1862 r. Theodor Fontane wracał tędy po uroczystości pasowania rycerzy w Słońsku) znaczna część mokradeł została osuszona i przystosowana do użytkowania rolniczego. Dlatego obecnie po prawej stronie drogi (DK22) jadąc w kierunku Słońska zobaczysz łąki i pastwiska ze stadami krów oraz grunty orne, poprzecinane rowami odwadniającymi tzw. Polder Południowy, a po lewej teren zalewowy objęty ochroną jako Park Narodowy „Ujście Warty”.

Aby poprawić warunki gospodarowania na polderze w roku 1903 zbudowano pierwszą w tej okolicy pompownię. Wyposażona w parowe maszyny pompownia przepompowywała wodę spływającą kanałami z łąk i pól na teren zalewowy widoczny po drugiej stronie szosy. Do dziś zachowała się tylko część maszynowni i widoczne z daleka wrota grawitacyjne, czyli prosty mechanizm chroniący łąki przed zalaniem. Wrota zamykają się samoczynnie, kiedy na rozlewiskach wzrasta poziom wody, która napiera na nie. Jeśli poziom wody na terenie zalewowym się obniża, wrota otwierają się pod wpływem naporu wody dopływającej z drugiej strony kanałem odwadniającym polder. W pobliżu jest nowa, działająca pompownia z lat 70. XX w

Informacje praktyczne: Parking przy siedzibie PNUW dostępny jest w godzinach pracy dyrekcji parku. W pozostałych godzinach można zaparkować na poboczu przy wjazdach do siedziby parku lub do stacji pomp. Nazwa skrytki „Mokradła”, to jednocześnie nazwa ścieżki edukacyjnej, którą warto przy okazji odwiedzić. Przystanki 1 i 2 są dostępne tylko wtedy, gdy czynna jest siedziba Dyrekcji PNUW. Wtedy też można wejść do Przyrodniczego Ogrodu Zmysłów i na wieżę obserwacyjną (wstęp płatny), z której roztacza się widok na pradolinę. Dostępność dalszych przystanków (3 do 8) znajdujących się po drugiej stronie szosy zależy od poziomu wody.
Zachowaj ostrożność przy przechodzeniu przez drogę!