Nie ma dziś niemal obszarów, na których rzeki mogą się swobodnie rozwijać. Najczęściej koryta rzek są prostowane, aby można je było wykorzystać do żeglugi, albo w celu pozyskania nowych terenów lub trwałego wyznaczenia granic państwowych. Poprzez takie działania człowiek mocno ingeruje w przyrodę, co prowadzi do znacznego pogorszenia stanu ekosystemów. Zakrojony na niewyobrażalnie szeroką skalę projekt budowy sztucznego przebicia koryta Odry w pobliżu Krummer Ort koło Hohenwutzen także służył takim ludzkim celom – osuszeniu Łęgów Odrzańskich i umożliwieniu stałego osadnictwa.

W latach 1747-1762 za rządów Fryderyka Wielkiego (Fryderyka II, zwanego również Starym Frycem) udało się utworzyć nowe koryto Odry na długości ok. 20 km pomiędzy Güstebieser Loose a Hohensaaten. Przy realizacji tego ambitnego projektu, zaprojektowanego przez matematyka Leonharda Eulera i nadzorowanego przez holenderskiego inżyniera budownictwa wodnego Simona Leonharda von Haarlem, zatrudnionych było stale tysiąc robotników.

Często jednak, tak jak tu, na obszarze Łęgów Odrzańskich, w krajobrazie pozostają widoczne ślady dawnych odnóg rzek lub nadrzecznych łęgów, które często też są jeszcze całkiem dobrze wypełnione wodą, a niekiedy nawet połączone z głównym korytem rzeki. Na takich obszarach często mamy do czynienia z wysoką różnorodnością biologiczną i występowaniem chronionych gatunków zwierząt, takich jak np. bóbr czy wydra.

Zachowanie tych małych oaz przyrody ma szczególne znaczenie ekologiczne i jest wspierane przez Europejską Ramową Dyrektywę Wodną.

W pobliżu naszej skrytki można zobaczyć pozostałości dawnej odnogi rzeki, która jeszcze nie uległa lądowieniu.