Klasztor Friedland został założony w latach 1230-1250 i poświęcony Maryi Dziewicy. Był to klasztor mniszek należących do zakonu cystersów. Zakon ten chciał powrócić do ścisłej istoty monastycyzmu, do milczenia i samotności oraz do przestrzegania reguły benedyktyńskiej. Mnisi chcieli zarabiać na życie własnymi rękami, a nie korzystając z dziesięciny.

Na terenie Marchii Brandenburskiej klasztory oraz mnisi i zakonnice byli dawniej często osiedlani w celu wspierania kolonizacji, zagospodarowania ziem pod uprawę, a także zabezpieczania granic. Z tego powodu klasztory często otrzymywały w nadaniu dobra ziemskie i całe wsie. Około roku 1300 klasztor w Altfriedland posiadał 6 wsi w całości, a w 12 innych miejscowościach pojedyncze prawa własności. Jednak mniej więcej po roku 1540 klasztor się rozpadł, ponieważ przestał być utrzymywany przez zakonnice. Dwieście lat później, około roku 1734, przyklasztorny kościół został przeznaczony na ewangelicki kościół parafialny i gruntownie wyremontowany.

W latach 1754-1803 mieszkała tu Charlotte Helene von Lestwitz, znana jako „Pani z Friedlandu”. Od 1839 do 1901 roku majątek należał do Karla von Oppen i hrabiny Luizy von Oppen. Potomkowie obojga von Oppenów zarządzali majątkiem także w następnych latach, aż do wywłaszczenia w wyniku reformy rolnej w 1946 roku.

Zadanie: Przez ile lat klasztor pozostawał nieużytkowany? Liczba ta stanowi szyfr do otwarcia skrytki.